Ve Durgun Akardı Don*

Kazağın biriydi, bir uzak diyara gitti,

Atını ovada sürdü de gitti,.

Evini barkını kodu da gitti,

Gün doğdu, akşam çöktü,

Gelin Kazağı boşuna bakledi.

Gözü yolda, gönlü erde bekledi,

Gitti gider, acep gelir mi geri?

Tepelerden öte kar dize vardı,

Buzlar çatırdadı, boralar esti,

Çam ağacı incindi, boynunu büktü, 

Kaldı kazağım karlar altında.

Yıkıldı Kazağım, ölürken yalvardı:

Mezarım başına yığın da toprağı,

Diksin yurdumdan bir kartopu ağacı,

Saçılsın üstüme ışıl ışıl baharı.

Azak’tan gelir Don’a vurur

Dizi dizi tekneler

Gencecik atamanım

Yurduna geri döner.

*Ve Durgun Akardı Don  &  Mihail Şolohov