Lutf-ı güherim zahir iken çerh galat-ı beyyin
Fark etmedi gencinemi vîrânemiyim ben
Seyr eyle ser-i sebzimi gelsin de baharım
Hak-i siyeh içre kalacak dânemiyim ben
Naci yeter avareliğim gülşen-i kudse
Pervâz edeyim bülbül bî-lâne miyim ben
Muallim Naci (Osmanlı Türkçesi: معلّم ناجى) (d. 1849, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu - ö. 12 Nisan 1893, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu), Türk yazar, şair, öğretmen ve eleştirmen.
Aruz veznini Türkçeye kusursuzca uygulamak için çalışmış bir Tanzimat dönemi şairidir. Eski ile bağları koparmadan yenileşmeyi savunmuş, edebiyat tarihinde “eski şiir”in temsilcisi sayılmıştır. Gerek edebiyat ve şiir hakkındaki eleştiri ve önerileri gerek Türk dilinin sorunları ve bunların çözümlerine yönelik düşünceleri ile edebiyat
tarihinde yer edinmiş bir kişiliktir. Lugat-i Nâcî adlı Osmanlıca sözlüğü ile tanınır.[1]
Şiirleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Eleştiriler[değiştir | kaynağı değiştir]
| Anıları[değiştir | kaynağı değiştir]
Sözlük[değiştir | kaynağı değiştir]
Araştırmaları[değiştir | kaynağı değiştir]
| Mektupları[değiştir | kaynağı değiştir]
Oyun[değiştir | kaynağı değiştir]
|
Gazi Ertuğrul Bey
*Muallim Naci (1850-1893) – Edebiyat Öğretmeni (edebiyatogretmeni.org)
... ..
*Eserleri
- Şiir: Terkib-i Bend-i Muallim Naci Ateşpare (1883), Şerâre (1884), Fürûzan (1885), Sümbüle (1889), Yadigâr-ı Naci (ölümünden sonra Şeyh Vasfi tarafından ilk şiirleri ile gazete ve dergilerde kalmış şiirlerinin bir araya getirildiği eser 1896).
- Eleştiri: Muallim, Demdeme I-II-III, Yazmış Bulundum.
- Anı: Medrese Hatıraları, Ömer’ in Çocukluğu.
- Sözlük: Lügat-ı Naci.
- Araştırma: Osmanlı Şairleri, İstilahât-ı Edebiyye (Divan edebiyatı hakkında bilgi verir.), Esâmi.
- Mektup: Muhaberat ve Muhaverat, Şöyle Böyle, Mektuplarım.
- Oyun: Heder, Musa Bin Ebi’l-Gazan yahut Hamiyet.ü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder