Çanakkale, verilmedi; toprağa “er” ekerek
Aslanlarım, şehit oldu, bu yolda can vererek
Bayrağıma renk olan kan, düşmana oldu hüsran
Birer birer geberdiler, son silleyi yiyerek
Şehitlere gıpta etti, melekler, bu yarışta
Aynı saftaydı erenler, askerlerle, savaşta
Yaşananlar hayal değil, hazâ gerçek bu demde
Hayretengiz bir manzara: Kahramanlar her yaşta
Destan olan ender belde, tarihte, Çanakkale
Torunları, Fatih varî, imanı hür bir kale
Onbaşıyla, topuna bak; nusret gönderince, Hak
Son mermiyle gark oldu Garp; yandı, sönmez meş’ale
Bunca canlar, canlarını, fedâ etti, severek
Nâşı bile sevdâsını, anlatırken, gülerek
Âğûşunu açmış, durmuş; Rahmetenlilâlemin
Cennetleri müjdelemiş, onları, medhederek
Çanakkale, ülkemizin, vazgeçilmez alemi
Vatanına gönül veren, ne yapsın ki, âlemi
Feda olsun toprağıma, her damlası, kanımın
Görmesin milletim, Rabbim; vatansızlık elemi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder