....neylerse güzel eyler

İnanılır mıydı, mucizeye

Akıllar yetmezdi hayal etmeye

Beklenmedik şekilde

Rüyalar sıralandı gözler önüne

 

Sadece bir değil, yüzlerce 

Gerçekler dizildi gönüllere

Kısa sürede

“Kısa sürdü…” gibi görünse de 

Burkulan gönüllere

Gözyaşları gömülse de

Kul boyutunda sabredince 

Özlem kendini belli edince 

Araya giren mesafe 

Zaman akarken, rüya devam edince

Gerçek kendini gösterdi Kalender’de

Rahmeti sonsuz olan, kalplere

Ferahlık verince 

Bir defa daha açıldı eller göklere

Şükür edince

Kalpler inandı, özleme

“Hiçbir şey rastlantı değil”, deyince 

Takdire bıraktı, yine de

“Görelim Mevlam neyler” duaları ile

İki taraflı ümitlere

Sarıldı hayallere

“Neylerse güzel eyler”, sevince

Takdire inanan gönüllere

Ferahlık verecek,  O’na açılan ellere