Seni sevince, bulutlar mı iniyor
başıma
ben mi çıkıyorum onların
yanına anlamıyorum.
Seni sevince 'Keşke yerinde
olsaydım'
dediğim kimse kalmıyor
yeryüzünde.
Seni sevince, kendisiyle
kavga etmeden
kendini keşfedebiliyor
insan.
Kendi ırmağında yüzüyor,
yürüdüğü yolun farkına
varıyor.
Seni sevince acı çekmeyi
unutuyor insan;
nefes değil hayat çekiyor
ciğerlerine.
Kendi kimliğine bakıp
senin adını görüyor.
Seni sevince efendiliğim
bile şımarıyor.
Az, çoktan daha çok oluyor
seni sevince.
*https://siir.alternatifim.com/sair/kahraman-tazeoglu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder