Prologue
And one said smiling 'Pretty were the sight
If our old halls could change their sex, and flaunt
With prudes for proctors, dowagers for deans,
And sweet girl-graduates in their golden hair.Stanza 8, line 139.
A rosebud set with little wilful thorns,
And sweet as English air could make her, she.Stanza 9, line 153.
Part II
As thro' the land at eve we went,
And pluck'd the ripen'd ears,
We fell out, my wife and I,
O we fell out I know not why,
And kiss'd again with tears.Song: As Through the Land, l. 1-5.
And quoted odes, and jewels five-words-long
That on the stretch'd forefinger of all Time
Sparkle for ever.Lines 355-357.
Part III
Our echoes roll from soul to soul,
And grow for ever and for ever...
Sweet and low, sweet and low,
Wind of the western sea,
Low, low, breathe and blow,
Wind of the western sea!
Over the rolling waters go,
Come from the dying moon, and blow,
Blow him again to me;
While my little one, while my pretty one, sleeps.Song: Sweet and Low, stanza 1.
Blow, bugle, blow! set the wild echoes flying!
Blow, bugle! answer, echoes! dying, dying, dying.Line 352.
O Love! they die in yon rich sky,
They faint on hill or field or river:
Our echoes roll from soul to soul,
And grow forever and forever.
Blow, bugle, blow! set the wild echoes
flying!And answer, echoes, answer! dying, dying, dying.
Line 360.
Part IV
The splendour falls on castle walls
And snowy summits old in story:
The long light shakes across the lakes,
And the wild cataract leaps in glory.
Blow, bugle, blow, set the wild echoes flying,
Blow, bugle; answer, echoes, dying, dying, dying.Song: The Splendor Falls, stanza 1.
There sinks the nebulous star we call the sun.
Line 1.
Tears, idle tears, I know not what they mean,
Tears from the depth of some divine despair
Rise in the heart, and gather to the eyes,
In looking on the happy Autumn-fields,
And thinking of the days that are no more.Song: Tears, Idle Tears, stanza 1, line 21.
Unto dying eyes
The casement slowly grows a glimmering square.Line 33.
Dear as remembered kisses after death,
And sweet as those by hopeless fancy feigned
On lips that are for others; deep as love,—
Deep as first love, and wild with all
regret.
Oh death in life, the days that are no more!Line 36.
O love, they die in yon rich sky,
They faint on hill or field or river:
Our echoes roll from soul to soul,
And grow for ever and for ever.Song: The Splendor Falls, stanza 3.
Dear as remember'd
kisses after death,
And sweet as those by hopeless fancy feign'd
On lips that are for others; deep as love,
Deep as first love, and wild with all regret;
O Death in Life, the days that are no more.Song: Tears, Idle Tears, stanza 4, line 36.
O Swallow, Swallow,
flying, flying South,
Fly to her, and fall upon her gilded eaves,
And tell her, tell her, what I tell to thee.Song: O Swallow, stanza 1.
Part V
Man is the hunter; woman is his game:
The sleek and shining creatures of the chase,
We hunt them for the beauty of their skins;
They love us for it, and we ride them down.Lines 147-150.
Man for the field and woman for the hearth:
Man for the sword and for the needle she:
Man with the head and woman with the heart:
Man to command and woman to obey;
All else confusion.Lines 427-431. x
Part VI
Home they brought her warrior dead:
She nor swoon'd, nor utter'd cry:
All her maidens, watching, said,
"She must weep or she will die."Song: Home They Brought Her Warrior, stanza 1.
You wrong yourselves — the woman is so hard
Upon the woman.Lines 205-206.
Part VII
Ask me no more: thy fate and mine are seal'd:
I strove against the stream and all in vain:
Let the great river take me to the main:
No more, dear love, for at a touch I yield;
Ask me no more.Song: Ask Me No More, stanza 3.
Now sleeps the crimson petal, now the white;
Nor waves the cypress in the palace
walk;
Nor winks the gold fin in the porphyry font:
The fire-fly wakens: waken thou with me.Song: Now Sleeps the Crimson Petal, stanza 1.
Now lies the Earth all Danaë to the stars,
And all thy heart lies open unto me.Song: Now Sleeps the Crimson Petal, stanza 3.
Sweet is every sound,
Sweeter thy voice, but every sound is sweet;
Myriads of rivulets hurrying thro' the lawn,
The moan of doves in immemorial elms,
And murmuring of innumerable bees.Lines 203-207.
Like perfect music unto noble words.
Line 270.
Happy he
With such a mother! faith in womankind
Beats with his blood, and trust in all things high
Comes easy to him; and tho’ he trip and fall,
He shall not blind his soul with clay.Lines 308-311.
Conclusion
God bless the narrow
sea which keeps her off,
And keeps our Britain, whole within herself,
A nation yet, the rulers and the ruled —
Some sense of duty, something of a faith,
Some reverence for the laws ourselves have made.
Some patient force to change them when we will,
Some civic manhood firm against the crowd.Lines 51-57.
Önsöz
Ve biri gülümseyerek dedi ki: "
Eski salonlarımız cinsiyetlerini değiştirebilseler ve gösteriş
yapabilselerdi, Gözetmenler için
iffetliler, dekanlar için duaylar,
Ve altın saçlı tatlı kızlar mezunlarıyla.Kıta 8, satır 139.
Küçük kasıtlı dikenleri olan bir gül goncası,Ve İngiliz havasının onu yapabileceği kadar tatlı,
o.Kıta 9, satır 153.
Bölüm II
Arifesinde toprağa
giderken, Ve olgunlaşmış kulakları kopardık, Düştük, karım ve ben, Nedenini bilmiyorum,
Ve yine gözyaşlarıyla öpüştük.Şarkı: Toprağın İçinden Geçerken, l. 1-5.
Ve alıntılanan kasideler ve beş kelimelik
mücevherler Tüm Zamanların
işaret parmağında sonsuza dek parıldayın.355-357 satırları.
Bölüm III
Yankılarımız ruhtan ruha yuvarlanıyor,
Ve sonsuza dek büyüyor ve sonsuza dek büyüyor ...
Tatlı ve alçak, tatlı ve alçak, Batı denizinin rüzgarı, Alçak, alçak, nefes al ve es,
Batı denizinin rüzgarı!
Dalgalı suların üzerinden git, Ölmekte olan aydan gel ve üfle,
Onu tekrar bana üfle;
Küçüğüm, güzelim uyurken.Şarkı: Sweet
and Low, kıta 1.
Üfle, borazan, üfle! Vahşi yankıları uçurun!
Üfle, borazan! Cevap, yankılar! Ölüyor, ölüyor, ölüyor.Satır 352.
Ey Aşk! Zengin gökyüzünde ölürler, Tepede ya da tarlada ya da nehirde bayılırlar:
Yankılarımız ruhtan ruha yuvarlanır,
Ve sonsuza dek büyürler.
Üfle, borazan, üfle! Vahşi yankıları uçurun!
Ve cevap ver, yankılar, cevap! Ölüyor, ölüyor,
ölüyor.Satır 360.
Bölüm IV
İhtişam kale duvarlarına
düşüyor Ve karlı zirveler hikayede eski:
Uzun ışık göllerde sallanıyor,
Ve vahşi katarakt ihtişamla sıçrıyor.
Üflemek, borazan, üflemek, vahşi yankıları uçurmak, Üflemek,
borazan; cevap, yankılar, ölmek, ölmek, ölmek.Şarkı: The Splendor Falls, kıta 1.
Güneş dediğimiz bulutsu yıldız orada batıyor.
Satır 1.
Gözyaşları, boş gözyaşları, ne anlama geldiklerini bilmiyorum, İlahi bir umutsuzluğun
derinliğinden gelen gözyaşları, Kalpte yükseliyor ve gözlere toplanıyor, Mutlu sonbahar tarlalarına bakarken,
Ve artık olmayan günleri düşünürken.Şarkı: Gözyaşları, Boşta Gözyaşları, kıta 1, satır 21.
Ölmekte olan gözlere
Kanat yavaş yavaş parıldayan bir kare büyür.Satır 33.
Ölümden sonra hatırlanan öpücükler kadar sevgili,Ve
umutsuz fantezi sahtekarlığı
yapanlar kadar tatlı Başkaları için olan dudaklarda; Aşk kadar derin, ilk
aşk kadar derin ve tüm pişmanlıklarla vahşi.
Ah hayatta ölüm, artık olmayan
günler!Satır 36.
Ey aşk, zengin gökyüzünde ölürler, Tepede ya da tarlada ya da nehirde bayılırlar, Yankılarımız ruhtan ruha yuvarlanır,
Ve sonsuza dek büyürler.Şarkı: The Splendor Falls, kıta 3.
Ölümden sonra
hatırlanacak öpücükler kadar sevgili,
Ve umutsuz süslü numara
yapanlar kadar tatlı Başkaları için olan dudaklarda; aşk kadar derin,
ilk aşk kadar derin ve tüm pişmanlıklarla vahşi;
Ey Yaşamda Ölüm, artık olmayan günler.Şarkı: Gözyaşları,
Boşta Gözyaşları, kıta 4, satır 36.
Ey Kırlangıç, Kırlangıç, uçan, Güneye uçan, Ona uç, Ve yaldızlı saçaklarına düş, Ve söyle ona, söyle ona,
sana ne söylediğimi söyle.Şarkı: O Kırlangıç, kıta 1.
Bölüm V
İnsan avcıdır; kadın onun oyunudur:
Kovalamacanın şık ve parıldayan yaratıkları,Derilerinin
güzelliği için onları avlarız;
Bizi bunun için seviyorlar ve biz de onları aşağı sürüyoruz.
147-150 satırları.
Tarla için erkek ve ocak için kadın:Kılıç ve iğne için erkek:Başı olan adam ve kalbi olan kadın:
Emredecek erkek ve
itaat edecek kadın;
Diğer her şey kafa karışıklığı.427-431 satırları. x
Bölüm VI
Eve savaşçı ölülerini getirdiler:Ne bayıldı, ne ağladı, ağladı:
Bütün bakireleri seyrederek,
"Ağlamalı,
yoksa ölecek" dediler.Şarkı: Eve Savaşçısını
Getirdiler, kıta 1.
Kendinize haksızlık ediyorsunuz — kadın kadına çok zor
.205-206 satırları.
Bölüm VII
Bana başka bir şey sorma: Senin kaderin ve benim kaderim mühürlendi:Akıntıya karşı çabaladım ve hepsi boşuna:Bırak büyük nehir beni anaya götürsün:
*Martin Eden & Jack Eden
*FreeQuency - The Princess Poem - YouTube
*The Princess (Tennyson poem) - Wikipedia
*The Princess (poem) - Wikiquote
*Prenses, Alfred Tennyson tarafından yazılan ve 1847'de yayınlanan serio-komik boş manzum bir anlatı şiiridir. Şiir, erkeklerin dünyasını terk eden ve erkeklerin girmesinin yasak olduğu bir kadın üniversitesi kuran kahraman bir prensesin hikayesini anlatıyor.
Bebekliğinde nişanlandığı prens, kadın öğrenci kılığında iki arkadaşıyla üniversiteye girer. Keşfedilirler ve kaçarlar, ancak sonunda prensesin eli için bir savaşa girerler. Kaybederler ve yaralanırlar, ancak kadınlar erkekleri sağlığına kavuşturur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder