Yeniden doğmaktır nevruz denince
Yeni bir bahara, yeni vatana.
Ergenekon’dan çıkan atalarımız,
Nevruz sevincini yaşatır bana
Nevruzda birleşir eller,gönüller
”Huzur için birlik olmalıdır” der
Sevgi ile kardeşlik sarar gönlümü,
Nevruz sevgisini yaşatır bana
Nevruzda doğa da bir başka güzel
Sürüler kışlaktan, yaylaya göçer
Yemyeşil çayırlarda kuzular meler
Sinem, özüm ateş ile doludur.
İnsan olan vatanının kuludur.
Türk evladı evde durmaz giderim.
Muhammed'in kitabını kaldırtmam;
Osmancık'ın bayrağını aldırtmam;
Düşmanımı vatanıma saldırtmam.
Tanrı evi viran olmaz, giderim.
Bu topraklar ecdadımın ocağı;
Evim, köyüm hep bu yerin bucağı;
İşte vatan, işte Tanrı kucağı.
Ata yurdun, evlat bozmaz, giderim.
Tanrım şahit, duracağım sözümde;
Milletimin sevgileri özümde;
Vatanımdan başka şey yok gözümde.
Yâr yatağın düşman almaz, giderim.
Ak gömlekle gözyaşımı silerim;
Kara taşla bıçağımı bilerim;
Vatanım için yücelikler dilerim.
Bu dünyada kimse kalmaz, giderim.
Mehmet Emin Yurdakul
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.
Orhan Veli
There's only you in my life
The only thing that's bright
My first love
You're every breath that I take
You're every step I make
And I
(I-I-I-I-I)
I want to share
All my love with you
No one else will do...
And your eyes
Your eyes, your eyes
They tell me how much you care
Ooh yes, you will always be
My endless love
Two hearts
Two hearts that beat as one
Our lives have just begun
Forever
(Ohhhhhh)
I'll hold you close in my arms
I can't resist your charms
And love
Oh, love
I'll be a fool
Kimseler yok imiş, yakın zamanda
Bakü’de milyoner bir kız var imiş;
Türklüğü çok sever, yurda yar imiş;
Adı Ay Hanım’mış, hanlar soyundan;
Anası Kırgız’ın Konrad boyundan
Uzun boylu, kumral, yüksek alınlı;
Şerefli bir kökün güzel bir dalı.
Babası, annesi öldüler birden,
Kendisi Paris’te tahsilde iken;
Dayandı bu kahra, Şevki sönmedi;
Tuttuğu mukaddes yoldan dönmedi.
İsterdi Turan’da mektepler açmak,
Hakikat nurunu ruhlara saçmak.
Bunu için lazımdı bilmek en yeni
Terbiye tarzını, tedris ilmini.
Bu yolda arzusu kadar yükseldi,
Nihayet Paris’ten Bakü’ye geldi.
Biri erkeklere, biri kızlara,
İki mektep yapmak için mimara
Emirler vererek işe başladı.
“İstikbal Beşiği” mektebin adı.
Bir yanda inşaat devam ederken,
Ay Hanım meşhur bir ilim ehlinden
Akıllar yetmezdi hayal etmeye
Beklenmedik şekilde
Rüyalar sıralandı gözler önüne
Sadece bir değil, yüzlerce
Gerçekler dizildi gönüllere
Kısa sürede
“Kısa sürdü…” gibi görünse de
Burkulan gönüllere
Gözyaşları gömülse de
Kul boyutunda sabredince
Özlem kendini belli edince
Araya giren mesafe
Zaman akarken, rüya devam edince
Gerçek kendini gösterdi Kalender’de
Rahmeti sonsuz olan, kalplere
Ferahlık verince
Bir defa daha açıldı eller göklere
Şükür edince
Kalpler inandı, özleme
“Hiçbir şey rastlantı değil”, deyince
Takdire bıraktı, yine de
“Görelim Mevlam neyler” duaları ile
İki taraflı ümitlere
Gönüllerde yaşanır
Dokunmadan hissedilir
Bakmadan görülür
Candan bir tebessüm
Gözlerdeki duygular
Kalpleri buluşturur
Sessiz gülüşler
Zamanı durdurur
Hiç bitmesin isterken
Mesafeleri aşar
Kâbe'ye kavuşturur
Yüzler gülerken
El ele tutuşturur
Ne içindeyim zamanın, Ne de büsbütün dışında; Yekpare, geniş bir anın Parçalanmaz akışında. Bir garip rüya rengiyle Uyuşmuş gibi her şekil, ...
