Lisboa, menina e moça*

No Castelo ponho um cotovelo

Em Alfama descanso o olhar

E assim desfaço o novelo de azul e mar

Á Ribeira encosto a cabeça

Almofada da cama do Tejo

Com lençóis bordados à pressa na cambraia dum beijo

 

Lisboa, menina e moça, menina

Da luz que os meus olhos vêem tão pura

Teus seios são as colinas, varina

Pregão que me traz à porta ternura

Cidade a ponto-luz bordada

Toalha á beira-mar estendida

Lisboa, menina e moça, amada

Cidade mulher da da minha vida

 

No Terreiro eu passo por ti

Mas na Graça eu vejo-te nua

Quando um pombo te olha, sorri, és mulher da rua

E no bairro mais alto do sonho

Ponho um fado que soube inventar

Aguardente de vida e medronho, que me faz cantar

 

Lisboa no meu amor deitada

Cidade por minhas mãos despida

Lisboa, menina e moça, amada

Cidade mulher da minha vida

*https://www.youtube.com/watch?v=99XDQYXP4z0

Lizbon, kız ve kız

Kaleye dirsek koydum

Alfama'da bakışlarımı dinlendiriyorum

Ve böylece mavi ve deniz topunu geri alıyorum

Ribeira'ya başımı koydum

Tagus yatak minderi

Bir öpücüğün şambrayinde aceleyle işlenmiş çarşaflarla

 

Lizbon, kız ve kız, kız

Gözlerimin çok saf gördüğü ışıktan

Göğüslerin tepeler, varina

Beni kapıya getiren ağlama hassasiyet

İşlemeli şehir ışık noktası

Deniz kenarında havlu yayıldı

Lizbon, kız ve kız, sevgili

Hayatımın kadın şehri

Terreiro'da yanından geçiyorum

Ama Graça'da seni çıplak görüyorum

Bir güvercin sana baktığında, gülümsediğinde, sen bir sokak kadınısın

Ve rüyanın en yüksek mahallesinde

Nasıl icat edeceğimi bildiğim bir fado giydim

Bana şarkı söyleten hayatın brendi ve kocayemiş

 

Lizbon aşkımda yatarken

Ellerimin yanında şehir çıplak

Lizbon, kız ve kız, sevgili

Hayatımın kadın şehri