Çıktım Erik Dalına & Yunus Emre*

Çıktım erik dalına

Anda yedim üzümü

Bostan ıssı kakıyıp

Der ne yersin kozumu

Uğruluk yaptı bana

Bühtan eyledim ona

Çerçi de geldi aydır

Hani aldın gözgünü

Kerpiç koydum kazana

Poyraz ile kaynattım

Nedir diye sorana

Bandım verdim özünü

İplik verdim cullaha

Sarıp yumak etmemiş

Becid becid ısmarlar

Gelsin alsın bezini

Bir serçenin kanadın

Kırk katıra yüklettim

Çift dahi çekemedi

Şöyle kaldı kazını

Bir sinek bir kartalı

Salladı vurdu yere

Yalan değil gerçektir

Ben de gördüm tozunu

Bir küt ile güreştim

Elsiz ayağım aldı

Güreşip basamadım

Gövündürdü özümü

Kafdağı'ndan bir taşı

Şöyle attılar bana

Öylelik yola düştü

Bozayazdı yüzümü

Balık kavağa çıkmış

Zift turşusun yemeğe

Leylek koduk doğurmuş

Baka şunun sözünü

Gözsüze fısıldadım

Sağır sözüm işitmiş

Dilsiz çağırıp söyler

Dilimdeki sözümü

Bir öküz boğazladım

Kakladım sere kodum

Öküz ıssı geldi der

Boğazladım kazımı

Bundan da kurtulmadım

Nideyim bilemedim

Bir çerçi de geldi der

Kanı aldın gözgümü

Tosbağaya sataştım

Gözsüz sepek yoldaşı

Sordum sefer nereye

Kayseri'ye âzimi

Yunus bir söz söylemiş

Hiçbir söze benzemez

Münafıklar elinden

Örter mâ'na yüzünü

*Yüzüncü Ad “Baldassare’nin Yolculuğu” & Amin Maalouf

Özgün adı : Le Périple de Baldassare

*https://www.okuryazar.com.tr/dergi/ciktim-erik-dalina-anda-yedim-uzumu

*Uğruluk: Uğrunun yaptığı iş, yol kesenlik, soygunculuk, hırsızlık, haydutluk.

*Cûlâh veya cullâh: Farsça “ören, dokuyan” anlamındaki cûlâh veya cullâh (جولاه، جلّاه) kelimesi, Türkler arasında yaygın olarak çulha (bazan bozuk şekliyle çulfa) şeklinde söylenir. Bu adlandırmayla Osmanlılar’da genellikle pamuklu dokuyan dokumacılar kastedilmiştir.

Cullâhlık, hemen her Osmanlı şehir ve kasabasının temel iktisadî faaliyetini oluşturan zanaat kollarının en önde gelenlerinden biri olarak dikkati çeker.

*Becid :BECİT – BECİD. (ﺑﺠﺪ) sıf. (Fars. be- eki ve Ar. cidd “ciddiyet” ile be-cidd “ciddî olarak”tan becid) E. T. Türk. ve halk ağzı. Ciddî, önemli: “Bu iş o kadar ... 

*Koduk : (Kökü bulunamamıştır) E. T. Türk. ve halk ağzı. Eşek yavrusu, sıpa: Balık kavağa çıkmış zift turşusun yemeğe / Leylek koduk doğurmuş

baka ...

Çıktım Erik Dalına Şiiri Eski Türkçesi

Çıkdum erik talına anda yidüm üzümi Bostân ıssı kakıyup dir ne yirsün kozumı

Kerpîç koydum kazgana poyrazıla kaynatdum Nedür diyü sorana bandum

virdüm özini

İplik virdüm Çulhâya sarup yumak itmemiş Becid becid ısmarlar gelsün alsun bezini

Bir serçenün kanadın kırk kanluya yükletdüm Çifti dahı çekmedi kaldı şöyle yazılı

Bir sinek bir kartalı kaldurup urdı yire Yalan degül gerçekdür ben de gördüm tozını

Balık kavaga çıkmış zift turşısın yimege Leylek koduk togurmış bak a şunun sözini

Bir küt ile güreşdüm elsüz ayagum aldı Güreşüp basamadum göyündürdi özümi

Kâf Tagı'ndan bir taşı şöyle atdılar bana Öylelik yire düşdi bozayazdı yüzümi

Gözsüze fısıldadum sagır sözüm işitmiş Dilsüz çagırup söyler dilümdeki sözümi

Bir öküz bogazladum kakıldum sere kodum Öküz ıssı geldi eydür bogazladun kazumı

Ugrulık yapdum ana bühtân eyledi bana Bir çerçi geldi eydür kanı aldun gözgümi

Tosbagaya ugradum gözsüzsepek yoldaşı Sordum sefer kancaru Kayserî'ye ‘azimi

Yûnus bir söz söylemiş hîç bir söze benzemez Münâfıklar elinden örter ma‘nî yüzini