Biz bu Sonbaharda bulusacaktik,Bahar geldi gecti,
Sen gelmez oldun.
Biz bu Sonbaharda bulusacaktik,Bahar geldi gecti,
Sen gelmez oldun.
Taslarami döndü Kalbin,gelmedin.
Aylar geldi gecti sen gelmez oldun.
Sen gelmez oldun.Sen gelmez oldun.Sen gelmez oldun.
Yarim,gözlerim Yolda,beklerim ama, Sen gelmez oldun.
Demistik Kapina gelirim diye,Yillar oldu Kapida ses vermez oldun.
Demistik Kapina gelirim diye,Yillar oldu Kapida ses vermez oldun.
Bosyere mi Yemin ettik ikimiz,Kuslar Yuva kurdu sen gelmez oldun.
Sen gelmez oldun.Sen gelmez oldun.Sen gelmez oldun.
Yarim,gözlerim Yolda,beklerim ama, Sen gelmez oldun.
Yarim,gözlerim Yolda,beklerim ama,Sen Gelmez…..
Sen Gelmez…..
Sen Gelmez oldun……
söz: Orhan Hakalmaz
Bir âlem-i hayâle
dalan âb uyanmasın
Âgûş-u nev-bahârda hâbîdedir cihân
Sürsün sabâh-ı haşre
kadar hâb uyanmasın
Dursun bu mûsıkî-i semâvî içinde sâz
Leyl-i tarâbda bir
dahî mızrâb uyanmasın
Ey gül sükûta varmayı emr'eyle bülbüle
Gülşende mest û zevk
olan ahbâb uyanmasın
Değmez Kemâl uyanmaya ikmâl-i ömr içün
Varsın bu uykudan
dil-i bîtâb uyanmasın
Münir Nurettin Selçuk
Aah
Ada sahillerinde
bekliyorum
Her zaman yollarını gözlüyorum
Seni senden güzelim istiyorum
Beni şad et Şadiye başın için
Aah
Ada sahillerinde bekliyorum
Her zaman yollarını gözlüyorum
Seni senden güzelim istiyorum
Beni şad et Şadiye başın için
Aah
Her zaman sen yalancı ben kani
Her zaman orta yerde bir mani
Her zaman sen uzakta ben müştak
Her tellakide bir hayalin berrak
Aah
Her zaman sen yalancı ben kani
Her zaman orta yerde bir mani
Her zaman sen uzakta ben müştak
Her tellakide bir hayalin berrak
Aah
Nerede o mis gibi leylaklar
Sararıp solmak üzere yapraklar
Hisar Kuruçeşme Sahil boylu mu
Duruşun andırır asil soyluyu
Hisar Kuruçeşme Sahil boylu mu
Arnavutköylü mü Ortaköylü mü
Kız sen İstanbul'un
neresindensin
Kız sen istanbul'un neresindensin
Bilmem sözlü müsün ya
nişanlı mı
Sevgilin yaşlı mı delikanlı mı
Emirgan Bebekli Aşiyanlı mı
Kız sen istanbul'un
neresindensin
Kız sen istanbul'un neresindensin
Başında esen kavak
yeli mi
Gözünden akan aşkın seli mi
Başında esen kavak
yeli mi
Gözünden akan aşkın seli mi
Sarıyer Tarabya İstinyeli mi
Kız sen istanbul'un
neresindensin
Kız sen İstanbul'un neresindensin
Soyun buralı mı başka
yerden mi
Huyun aşığına küsenlerden mi
Yeşilyurt Florya Bakırköy'den mi
Kız sen İstanbul'un
neresindensin
Kız sen İstanbul'un neresindensin
Gülüşün sahte mi yoksa
candan mı
Bağlarbaşı'ndaki tozlu yoldan mı
Gülüşün sahte yoksa
candan mı
Bağlarbaşı'ndaki tozlu yoldan mı
Seviyorsun, hayır deme
Gözler kalbin aynasıdır
Gözler kalbin aynasıdır
Yalan nedir, bilmez onlar
Siyah, mavi, yeşil olsun
Aşkı inkar etmez onlar
Gözler kalbin aynasıdır
Yalan nedir, bilmez onlar
Siyah, mavi, yeşil olsun
Aşkı inkar etmez onlar
Şiir gibi, roman gibi
Okuyorum ben aşkını
Öylece bak gözlerime
Çevirme hiç bakışını
Öylece bak gözlerime
Çevirme hiç bakışını
Gözler kalbin aynasıdır
Yalan nedir, bilmez onlar
Siyah, mavi, yeşil olsun
Aşkı inkar etmez onlar
Gözler kalbin aynasıdır
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile
Avunmak istemeyiz böyle bir teselliyle
Aah geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
ve arkasında güneş doğmayan büyük ka
pıdan
Geçince başlayacak bitmeyen sükûnlu gece
Gruba karşı bu son bahçelerde keyfince
Ya şevk içinde harap ol ya aşk içinde gönül
Ya lale açmalıdır göğsümüzde yahut gül
Aah dönülmez akşamın ufkundayız vakit çok geç
Kandilli, Göksu, Kanlıca, İstinye nerdeler?
Som zümrüt ortasında, muzaffer, akıp giden
Firuze nehri nerde? Bugün saklıdır, neden?
Benzetmek olmasın sana dünyada bir yeri;
Eylül sonunda böyledir İsviçre gölleri.
Bir devri lanetiyle boğan şairin Sis\'i.
Vicdan ve ruh elemlerinin en zehirlisi.
Hülyama bir eza gibi aksetti bir daha;
-Örtün! Müebbeden uyu! Ey şehr!
-O beddua...
Hayır bu hal uzun süremez, sen yakındasın;
Hala dağılmayan bu sisin arkasındasın.
Sıyrıl, beyaz karanlık içinden, parıl parıl
Berraklığında bilme nedir hafta, ay ve yıl.
Hüznün, ferahlığın bizim olsun kışın, yazın,
Hiç bir zaman kader bizi senden ayırmasın.
Yahya Kemal Beyatlı
Kâtibimin setresi uzun, eteği çamur
Kâtip uykudan uyanmış, gözleri mahmur
Kâtip benim, ben kâtibin, el ne karışır?
Kâtibime kolalı da gömlek ne güzel yaraşır
Makam: Nihâvend
Usûl: Nim Sofyan Türkü
Akşam diyordun işte oldu akşam.
Kur bakalım çilingir soframızı;
Dinsin artık bu kalb ağrısı.
Şu ağacın gölgesinde olsun;
Tam kenarında havuzun.
Aya haber sal çıksın bu gece;
Görünsün şöyle gönlümce.
Bas kırbacı sihirli seccadeye,
Göster hükmettiğini mesafeye
Ve zamana.
Katıp tozu dumana,
Var git,
Böyle ferman etti Cahit,
Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş'tan;
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.
Cahıt Sıtkı Tarancı
Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Bir mehâbetli sabah oldu Süleymâniye\'de
Kendi gök kubbemiz altında bu bayram
saati,
Dokuz asrında bütün halkı, bütün
memleketi
Yer yer aksettiriyor mavileşen
manzaradan,
Kalkıyor tozlu zaman perdesi her an
aradan.
Gecenin bitmeye yüz tuttuğu andan
beridir,
Duyulan gökte kanat, yerde ayak
sesleridir.
Bir geliş var!.. Ne mübârek, ne garîb
âlem bu!..
Hava boydan boya binlerce hayâletle
dolu...
Her ufuktan bu geliş eski
seferlerdendir;
O seferlerle açılmış nice yerlerdendir.
Bu sükûnette karıştıkça karanlıkla ışık
Yürüyor, durmadan, insan ve hayâlet
karışık;
Kimi gökten, kimi yerden üşüşüp her
kapıya,
Giriyor, birbiri ardınca, ilâhî yapıya.
Tanrının mâbedi her bir tarafından
doluyor,
Bu saatlerde Süleymâniye târih oluyor.
Ordu-milletlerin en çok döğüşen, en
sarpı
Şevk
akşamında Endülüs üç defa kırmızı...
Aşkın
sihirli şarkısı yüzlerce dildedir
İspanya
neş\'esiyle bu akşam bu zildedir.
Yelpaze
çevrilir gibi birden dönüşleri,
İşveyle
saçılış, örtünüşleri...
Her
rengi istemez, gözümüz şimdi aldadır.
İspanya
dalga dalga bu akşam bu şaldadır
.
Alnında
halka halkadır aşüfte kakülü
Geçtim yine dün eski hazan
bahçelerinden!
Üzgün ve kırılmış gibi en ince
yerinden,
Geçtim yine dün eski hazan
bahçelerinden!
Senden boşalan bağrıma göz yaşları
dolmuş!
Gördüm ki, yazın bastığımız otları
solmuş.
Son demde bu mevsim gibi benzim de
kül olmuş
Geçtim yine dün eski hazan
bahçelerinden
Yahya Kemal Beyatlı
Şîrin gibi hüsn ü âna unvan,
Bir sahile hem şerefti hem şan,
Çok kerre hayâlimizde cânan
Bir şir'i hatırlatan kadındı.
Doğmuştu içimde tâ derinden
Yıldızları mâvi bir semânın;
Hazzıyle harâb idim edânın,
Hâlâ mütehayyilim sadânın
Gönlümde kalan akislerinden.
Mevsim iyi, kâinat iyiydi;
Yıldızlar o yanda, biz bu yanda,
Hulya gibi hoş geçen zamanda
Sandım ki güzelliğin cihanda
Bir saltanatın güzelliğiydi.
İstanbul'un öyledir bahârı;
Çocuktum, ufacıktım,
Top oynadım, acıktım.
Buldum yerde bir erik,
Kaptı bir Ala Geyik.
Geyik kaçtı ormana,
Bindim bir akdoğana.
Doğan, yolu şaşırdı,
Kaf Dağından aşırdı.
Attı beni bir göle;
Gölden çıktım bir çöle,
Çölde buldum izini,
Koştum, tuttum dizini.
Geyik beni görünce,
Düştü büyük sevince.
Verdi bana bir elma,
Dedi, dinlenme, durma.
Dağdan yürü, kırdan git,
Altın Köşke çabuk yet.
Seni bekler ezeli,
Orda dünya güzeli.
Bin yıllık çile doldu!
Bunu dedi, kayboldu.
Yedim sırlı elmayı,
Gördüm gizli dünyayı.
Gündüz oldu, geceler;
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir
yer.
Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince
kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre
değer.
Nice revnaklı şehirler görülür dünyada,
Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.
Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü'yada
Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende
yatan.
Yahya Kemal Beyatlı
Gidişin seçtiğin akşam saatinden belli,
Ömrünün geçtiği sahilden uzaklaştıkça
Ve hayalinde dolan aleme yaklaştıkça,
Dalga kıvrımları ardında büyür tenhalık,
Başka bir çerçevedir, gitgide, dünya artık.
Daldığın mihveri, gittikçe, sarar başka ziya;
Mavidir her taraf, üstün gece, altın derya...
Yol da benzer hem uzun, hem de güzel bir masala
O saatler ki geçer başbaşa yıldızlarla...
Lakin az sonra leziz uyku bir encama varır.
Hilkatin gördüğü rüya biter. Etraf ağarır.
Som gümüşten sular üstünde, giderken ileri,
Ta uzaklarda şafak bir bir açar perdeleri...
Musikîyle bir alem kesilir çalkıntı!
Ve nihayet görünür gök ve deniz saltanatı!
Girdiğin aynada geçmiş gibi diğer küreye,
Ömrün bütün ikbalini vuslatta duyanlar,
Bir hazzı tükenmez gece sanmakla zamanı
Görmezler ufuklarda, şafak söktügü anı...
Gördükleri rü\'ya ezeli bahçedir aşka;
Her mevsimi bir yaz ve esen rüzgarı başka.
Bülbülden o eğlencede feryad işitilmez;
Gül solmayı; mehtab, azalıp gitmeyi bilmez...
Gök kubbesi her lahza, bütün gözlere mavi...
Zenginler o cennette fakirlerle müsavi;
Sevdaları hülyalı havuzlarda serinler,
Sonsuz gibi, bir fıskiye ahengini dinler.
Bir ruh, o derin bahçede bir defa yaşarsa
Boynunda O\'nun kolları, koynunda O varsa,
Dalmışsa O\'nun saçlarının rayihasiyle,
Sevmekteki efsunu duyar her nefesiyle.
Yıldızları, boydan boya doğmuş gibi, varlık
Bir mucize halinde o gözlerdendir artık.
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim, gezmediğim, sevmediğim hiç bir yer.
Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görülür dünyada,
Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.
Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rüyada
Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan.
Yahya Kemal Beyatlı
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen
geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse
bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük
kapıdan
Geçince başlayacak bitmeyen sükunlu
gece.
Guruba karşı bu son bahçelerde,
keyfince,
Ya şevk içinde harab ol, ya aşk içinde
gönül!
Ya lale açmalıdır göğsümüzde yahud gül.
Bin atlı, akınlarda çocuklar gibi
şendik;
Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu
yendik!
Ak tolgalı beylerbeyi haykırdı: İlerle!
Bir yaz günü geçtik Tuna\'dan
kaafilelerle...
Şimşek gibi bir semte atıldık yedi
koldan.
Şimşek gibi Türk atlarının geçtiği
yoldan.
Bir gün dolu dizgin boşanan atlarımızla
Yerden yedi kat arşa kanatlandık o
hızla...
Cennette bugün gülleri açmış görürüz de
Hâlâ o kızıl hatıra titrer gözümüzde!
Bin atlı, akınlarda çocuklar gibi şendik;
Meçhule giden bir gemi kalkar bu
limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de
bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir
bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer
dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki
yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok
seferinden.
Pırıltılar oynaşırken sularda
Öpüşürler martılar kuytularda
Tarabya'da, Bebek'te, Üsküdar'da
Mehtâbı hoş, güneşi hoş, günü hoş
Boğaziçi herkesi eder sarhoş
Gönüllerin kaynaştığı beldesin
Lâledesin, sümbüldesin, güldesin
Rûha dolan aşkınla bestemdesin
Mehtâbı hoş, güneşi hoş, günü hoş
Boğaziçi herkesi eder sarhoş
Makam: Hicâz
Usûl : Düyek
Beste: Dr. Alâeddin Yavaşça
Güfte: Dr. Alâeddin Yavaşça
Ne içindeyim zamanın, Ne de büsbütün dışında; Yekpare, geniş bir anın Parçalanmaz akışında. Bir garip rüya rengiyle Uyuşmuş gibi her şekil, ...
